[...] Translators just didn't get recognition, they didn't expect to make much of a living, just get by. Very few people were actually trained as translators, but most had a solid college education and a solid knowledge of languages, at least their own language. I had a friend who fell exactly into that category and my circle of friends expanded to include other translators. I found them to be much more interesting as people, and discovered that we often had similar life experiences. I never had trouble making friends, but I always felt "different" and I'm sure they felt it too. When my friend retired, she recommended me as her replacement. I now entered the realm of Reinsurance, of which I knew nothing. I was also the only translator there, and didn't have much to fall back on. However, it was another notch up....
On my new job, I started looking through the files, asking questions and got the company to enroll me in Insurance courses. The College of Insurance was across the street, and I consulted fire codes, insurance policies and fire extinguisher catalogs in their library. I was learning what I had never had the luxury of being able to do before: research. The first time I had to translate a proposal for purposes of insurance of a nuclear plant, I got a call from the head man in that department, congratulating me on the job I had done. "Compares favorably with what we are used to," he said. What an upper! What happened was that I consulted a document in the files similar to the one I was tackling for guidance, but when I saw that my predecessor had used the word "nucleus" instead of "core", I realized that the files were useless to me. I went across the street to the library and looked up "nuclear plants." I immediately found all the terminology I needed.
It takes a great deal more than that to be a good translator these days, of course. [...] | […] Οι μεταφραστές απλά δεν έτυχαν αναγνώρισης, δεν προσδοκούσαν να κερδίσουν πολλά χρήματα, απλά να τα βγάλουν πέρα. Πολύ λίγοι άνθρωποι ήταν στην πραγματικότητα καταρτισμένοι μεταφραστές, αλλά οι περισσότεροι είχαν μια στέρεα πανεπιστημιακή μόρφωση και γερή γνώση γλωσσών, τουλάχιστον της δικής τους γλώσσας. Είχα μια φίλη που ανήκε ακριβώς σε αυτή την κατηγορία και ο κύκλος των φίλων μου διευρύνθηκε συμπεριλαμβάνοντας και άλλους μεταφραστές. Τους βρήκα πολύ πιο ενδιαφέροντες ως ανθρώπους και ανακάλυψα ότι συχνά είχαμε παρόμοιες εμπειρίες ζωής. Ποτέ δεν είχα πρόβλημα να κάνω φίλους, αλλά πάντα ένιωθα «διαφορετική» και είμαι σίγουρη ότι το ένιωθαν κι εκείνοι. Όταν η φίλη μου συνταξιοδοτήθηκε, με πρότεινε ως αντικαταστάτριά της. Έτσι μπήκα στον κλάδο της Αντασφάλισης, για τον οποίο δεν γνώριζα το παραμικρό. Ήμουν επίσης η μόνη μεταφράστρια εκεί και δεν είχα πουθενά να στηριχτώ. Ωστόσο, ήταν ακόμα ένα βήμα παραπέρα.... Στη νέα μου δουλειά, άρχισα να ρίχνω μια ματιά στα αρχεία, κάνοντας ερωτήσεις και έπεισα την εταιρεία να με εγγράψει σε σεμινάρια πάνω στον ασφαλιστικό κλάδο. Το College of Insurance (Κολέγιο Ασφάλισης) ήταν απέναντι και στη βιβλιοθήκη του μελέτησα συστήματα πυροπροστασίας, ασφαλιστικές συμβάσεις και καταλόγους πυροσβεστήρων. Μάθαινα να κάνω αυτό που δεν είχα ποτέ πριν την πολυτέλεια να κάνω: έρευνα. Την πρώτη φορά που χρειάστηκε να μεταφράσω μια υποβολή πρότασης ασφάλισης ενός πυρηνικού σταθμού, έλαβα ένα τηλεφώνημα από τον επικεφαλής εκείνου του τμήματος, που με συνεχάρη για τη δουλειά που είχα κάνει. «Υπερτερεί συγκριτικά σε σχέση με αυτό που έχουμε συνηθίσει», είπε. Τί μεθυστικό! Αυτό που συνέβη ήταν ότι μελέτησα ένα έγγραφο στα αρχεία παρόμοιο με αυτό που χρησιμοποιούσα για καθοδήγηση, αλλά όταν είδα ότι ο προκάτοχός μου είχε χρησιμοποιήσει τη λέξη «κυτταρικός πυρήνας» αντί για «πυρήνας», συνειδητοποίησα ότι τα αρχεία μού ήταν άχρηστα. Πήγα απέναντι στη βιβλιοθήκη και έψαξα πληροφορίες για «πυρηνικούς σταθμούς». Βρήκα αμέσως όλη την ορολογία που χρειαζόμουν. Χρειάζεται, ασφαλώς, πολύ περισσότερα για να είσαι καλός μεταφραστής στις μέρες μας. […] |