This site uses cookies.
Some of these cookies are essential to the operation of the site,
while others help to improve your experience by providing insights into how the site is being used.
For more information, please see the ProZ.com privacy policy.
This person has a SecurePRO™ card. Because this person is not a ProZ.com Plus subscriber, to view his or her SecurePRO™ card you must be a ProZ.com Business member or Plus subscriber.
Affiliations
This person is not affiliated with any business or Blue Board record at ProZ.com.
English to Turkish: Broadband General field: Tech/Engineering Detailed field: Engineering (general)
Source text - English Broadband (excerpt from Extrastatecraft by Keller Easterling)
The road between Nairobi and Mombasa is lined with, and virtu- ally lit by, advertisements for the mobile phone companies that have entered the region—all promising new freedoms and economic opportunities. With their images of Masai tribesman in native dress phoning from a remote wilderness, the ads employ an essential trope of leap-frogging—the desire for a perfect collapse between technology and nature, tradition and modernity. The bill- boards express the enthusiasm of a world turned upside down in which not the developed but the developing world has their hands around a majority of the world’s cell phones.
Over the last 150 years, the ocean floor has been laid with thousands of miles of submarine cable of all types for telegraph, telephone, and fiber-optic infrastructure. In the nineteenth century, it took only thirty years for the British cable-laying companies to string the world with telegraph cable, and a little over a decade from the late 1980s to the late 1990s for most of the world to be connected to fiber-optic cable. Yet until recently, East Africa, one of the most populous areas of the world, had no fiber- optic submarine cable link and less than 1 percent of the world’s broadband capacity. A country like Kenya had to rely for its broadband on expensive satellite technology acquired in the 1970s that cost twenty to forty times its equivalent in the devel- oped world. Before 2009, one Mbps (megabit per second) of bandwidth could cost as much as 7,500 US dollars per month against the world average of $200. The monthly cost of putting twenty-five agents on the phone was $17,000 a month instead of the $600–900 that it would cost in other developed countries.
Translation - Turkish Geniş Bant
Nairobi’yle Mombasa arasındaki yolun iki yakası bölgeye giren, hepsi yeni özgürlükler ve ekonomik fırsatlar vaat eden mobil telefon şirketlerinin reklamlarıyla kaplı ve adeta bunlarca aydınlatılıyor. Uzak bakir diyarlardan telefon eden yerel giysiler içindeki Masai kabile üyesinin görüntülerini içeren bu reklamlar temel bir mecaz olan sıçrama mecazını yansıtıyor: teknolojiyle doğanın, gelenekle modernliğin kusursuz bütünleşmesi arzusunu. Reklam panoları, gelişmiş değil gelişmekte olan dünyanın dünyadaki cep telefonlarının çoğunluğunu elinde tuttuğu tersyüz olmuş bir dünyanın coşkusunu ifade ediyor.
Son 150 yılda telgraf, telefon ve fiber optik altyapısı için okyanus tabanına her türden binlerce millik deniz altı kablo döşendi. 19. yüzyılda Britanyalı kablo döşeme şirketlerinin bütün dünyaya telgraf kabloları çekmeleri sadece 30 yıl, 1980’lerin sonlarından 1990’ların sonuna dek dünyanın çoğunluğunun fiber optik kablo bağlantısına geçmesiyse on yıldan biraz fazla süre almıştı. Ancak yakın zamana dek, dünyanın en kalabalık alanlarından biri olan Doğu Afrika’nın fiber optik deniz altı kablo hattı yoktu ve dünyanın geniş bant kapasitesinin yüzde birine bile sahip değildi. Kenya gibi bir ülke geniş bant için 1970’lerde edinilen, gelişmiş dünyadaki muadilinden 20 ila 40 kat daha maliyetli olan pahalı uydu teknolojisine bel bağlamak zorundaydı. 2009’dan önce bir Mbps (megabit/saniye) geniş bandın aylık maliyeti 200 dolarlık dünya ortalamasına karşın 7.500 Amerikan dolarına kadar çıkabiliyordu. Gelişmiş ülkelerde 25 kişinin aylık altyapı maliyeti 600-900 dolar iken burada 17.000 dolardı.
English to Turkish: The Yellow Car General field: Art/Literary Detailed field: Poetry & Literature
Source text - English The Yellow Car (Excerpt from Mr Cadmus by Peter Ackroyd)
The three cottages stood in a row at the eastern end of Little Camborne. They had once been owned by three families who worked the land of the local squire, but the badly dressed stone of the eighteenth century had been restored and replastered. They were now painted white, and the thatch had given way to tiles.
The first of them – 1, The Coppice – was owned by Maud Finch. At the age of fifty-five Miss Finch still held herself erect; she had firm opinions and a firm manner of expressing them. She wore rather severe clothes and from a distance might have been mistaken for either sex. Millicent Swallow lived at 3, The Coppice. Miss Swallow was a mild and complaisant woman; she was younger than Miss Finch, and was described by her neighbour as ‘a little vague around the edges’. She had wispy hair and her eyes watered in the wind; she favoured silk blouses and cashmere scarves, but she always looked as if her clothes had been put on in a hurry. In this respect she was perfectly unlike her neighbour, who dressed with what she believed to be finesse.
Translation - Turkish Sarı Araba
Küçük Camborne’un doğu ucunda üç kır evi yan yana dizilmişti. Bu evler bir zamanlar yerel toprak sahibinin arazisini işleyen üç ailenindi, ama 18. yüzyılın kötü yontma taş duvarları elden geçirilmiş, sıvası yenilenmişti. Evler artık beyaz badanalıydı, saz çatının yerini kiremit çatı almıştı.
Bu evlerin ilkinin - Koru 1 - sahibi Maud Finch’ti. Elli beş yaşındaki Bayan Finch hâlâ çakı gibiydi; katı fikirleri vardı ve onları ifade ediş biçimi de katıydı. Epey sade giyinirdi, uzaktan kadın mı erkek mi olduğunu anlamak güçtü. Koru 3’te Millicent Swallow yaşıyordu. Bayan Swallow yumuşak huylu ve uyumlu bir kadındı; Bayan Finch’ten gençti, komşusuna göre “pek sağı solu belli olmayan biri” idi. Saçları seyrekti, gözleri rüzgârda nemlenirdi; ipek bluzları ve kaşmir eşarpları sever, ama sanki hep alelacele giyinmiş izlenimi verirdi. Bu açıdan kendi giyimini zarif bulan komşusundan ayrılıyordu.
English to Turkish: Anatolian Arabesques General field: Art/Literary Detailed field: Poetry & Literature
Source text - English Anatolian Arabesques
A modernist novel of contemporary Turkey.
By John Updike
Orhan Pamuk’s new novel, “Snow” (translated from the Turkish by Maureen Freely; Knopf; $26), abounds with modernist tracer genes. Like Proust’s “Remembrance of Things Past,” it bares its inner gears of reconstituted memory and ends by promising its own composition. Its hero, a poet, goes by the name of Ka, a hard-to-miss allusion to Kafka’s K., the hero of “The Castle.” Its setting, the forlorn provincial city of Kars—though kar means “snow,” Kars is an actual place, in Turkey’s northeastern corner, near Armenia; it was destroyed by Tamerlane in 1386 and occupied by Russia off and on in the nineteenth and early twentieth centuries—suggests, in four hectic days during which the city is snowbound, the mountainous, debate-prone microcosm of Thomas Mann’s sanatorium in “The Magic Mountain,” with a lethal whiff of Dostoyevsky’s unnamed “our town” in “The Possessed.”
Translation - Turkish ANADOLU ARABESKLERİ, John Updike
Çağdaş Türkiye’nin modernist romanı
Orhan Pamuk’un yeni romanı “Kar” (İngilizceye Maureen Freely tercüme etmiştir) modernist izleyici genleriyle doludur. Proust’un “Kayıp Zamanın İzinde”si gibi yeniden kurulmuş belleğinin içsel dişlilerini gözler önüne serip, kendi kompozisyonunu vadederek sona ermektedir. Kahramanı Ka olarak bilinmektedir, burada Kafka’nın “Şato”sunun kahramanı K.’ya yapılan göndermeyi görmemek imkânsızdır. Tenha ve metruk taşra şehri Kars’ta geçmekte –“snow” kar demek olsa da Kars Türkiye’nin kuzeydoğu sınırında Ermenistan’ın yanındaki gerçek bir yerdir; 1386’da Timur tarafından yıkılmış, 19. yüzyılda ve 20. yüzyılın başında Rusya tarafından zaman zaman işgal edilmiştir- şehirde karın tüm yolları kapattığı, dört çok hareketli gün, Thoman Mann’ın “Büyülü Dağ”ındaki dağlı, tartışmaya yatkın mikrokozmosun sanatoryumunu akla getirmekte, Dostoyevski’nin “Ecinniler”indeki isimsiz “kasabamız”ın ölümcül esintisini taşımaktadır.
English to Turkish: Snow General field: Art/Literary Detailed field: Poetry & Literature
Source text - English Snow
by Julian Evans
The concept of the "Turkish novel", like the Moroccan or the Egyptian novel, is one we accept without question, though it contains the germ of a controversy. The novel, as readers of Cervantes and Dickens understand it, is a European form with roots in the Renaissance, individualism and romanticism, and an awareness of its own fictitiousness. When it is used by a Turkish writer to dramatise the competing claims of European secularism and political Islam, the result, at least at the level of form, is a foregone conclusion - Europe and secularism win.
Orhan Pamuk wrestles with this ambiguity on every page of his profound and frequently brilliant new novel. Set in the 1990s, Snow presents Turkey as a nation far more unsure of its identity, and far crueller on both sides of the secular-Islamic divide, than we imagine. Pamuk's device for arranging his material recalls the allegories of writers such as Durrenmatt and Boll. His hero is a poet named Ka who, returning to Turkey after 12 years in political exile in Frankfurt, attends his mother's funeral in Istanbul, then accepts a commission to write an article about the forthcoming elections in the distant city of Kars, near the Armenian border. There has been a spate of suicides by women in the city, and the foreign press, despite local obstruction, is starting to get interested. Kars is poor, on the road to nowhere. It clings to the remnants of a grander Russian past and is uneasily caught between the secular status quo and rising Islamist parties. The thickly falling snow blankets its poverty and, to the poet's eyes, "casts a veil over hatred". It also cuts the city off within a day of Ka's arrival.
Translation - Turkish Kar, Julian Evans
“Türk romanı” kavramını, Fas ya da Mısır romanı gibi tartışmasız kabul ederiz, ancak bu kavramda ihtilaf nüveleri eksik değildir. Roman, Cervantes ve Dickens okurlarının anladığı şekliyle kökenleri Rönesans’ta, bireycilik ve romantizmde olan ve kendi kurmacalığının ayırdındaki bir Avrupa türüdür. Bir Türk yazarı bunu rakip Avrupalı laiklik ve siyasi İslam iddialarını dramatize etmek için kullandığında en azından biçim düzeyindeki sonuç bellidir- kazanan Avrupa ve laikliktir.
Orhan Pamuk, derin ve genel olarak muhteşem yeni romanının her sayfasında bu muğlaklıkla savaşmaktadır. 1990’larda geçen Kar, Türkiye’yi hayal ettiğimizden çok daha kimliğinden emin olmayan ve laik-İslamcı bölünmesinin her iki tarafında da çok daha zalim bir ulus olarak sunuyor. Pamuk’un malzemelerini düzenleme hüneri, Durrenmatt ve Boll gibi yazarların alegorilerini akla getiriyor. Kahramanı Frankfurt’ta 12 yıl siyasi sürgünün ardından Türkiye’ye dönüp İstanbul’da annesinin cenazesine katılan sonra da Ermenistan sınırındaki uzak Kars şehrinde yaklaşan seçimlerle ilgili bir haber yazma işini kabul eden, Ka isimli bir şairdir. Şehirde çok sayıda kadın intihar eder ve yerel engellere rağmen yabancı basın ilgi göstermeye başlar. Kars yoksuldur ve ücra bir yerdedir. Debdebeli Rus geçmişinin kalıntılarına tutunmuştur ve sıkıntılı bir biçimde laik statüko ile yükselen İslamcı partiler arasında sıkışıp kalmıştır. Yoğun yağan kar, şehrin yoksulluğunu örter ve şairin gözlerinde “düşmanlıkların… üstüne yağar”. Aynı zamanda Ka’nın gelişinden sonraki birkaç gün içinde şehrin tüm yollarını kapatır.
More
Less
Experience
Years of experience: 17. Registered at ProZ.com: Dec 2021.
Expertise