[...] El príncipe Catapulto voló como un aguilucho desplumado en dirección a la ventana del torreón. Y la atravesó, rompiendo el cristal en mil pedazos.[...] Catapulto había logrado así entrar en distintas fortalezas, pero ¡ay!, el problema llegaba a la hora de salir de ellas. Catapulto siempre era descubierto y tenía que huir por el mismo sitio por el que había entrado… ¡lanzándose por la ventana! ¡Es por eso que tenía la cabeza llena de chichones!
[...]Pero el día que acudió al rescate de la princesa de Pantalonia todo cambió. Catapulto, como siempre, asaltó el castillo impulsado por la catapulta y atravesando otra vidriera más.
-"¡OTGA vez! ¡Qué DOLOG tan TEGGIBLE!"
-"¿Quién eres? ¡Qué haces aquí!" -preguntó la princesa de Pantalonia.
-"No te asustes PGINCESA. TGANQUILA. He venido a GESCATAGTE."
-"¿Rescatarme?"
-"Sí, me envía el GEY."
-"¿Quién?"
-"El EMPEGADOG…”
-"Lo siento, no entiendo nada de lo que di…"
-"¡El MONAGCA!"
-”Ahhh, el rey. Vale, bueno… ¿Y quién te ha dicho a ti que yo necesito que me rescaten?”
-”Ah, ¿no? Vaya, qué CONTGATIEMPO… Se supone que los PGÍNCIPES GESTATAN a las PGINCESAS.”
-”Se supone, sí. Pero, ¿sabes qué? Que yo me sé rescatar solita.”[...]
| Winning entries could not be determined in this language pair.There was 1 entry submitted in this pair during the submission phase. Not enough entries were submitted for this pair to advance to the finals round, and it was therefore not possible to determine a winner.
Competition in this pair is now closed. |
[...] Принцот Катапулто леташе како граблива птица насочена кон прозорецот на кулата. Прелета низ него, кршејќи го на илјада парченца.[...] Така успеа да влета во неколку замоци, но потоа тоа беше и проблем. Како да се излезе од таму? Секогаш ќе го насетеа, и мораше да бега од таму каде што влегол... скокајќи преку прозорецот. Затоа главата му беше преполна со џумки. [...]Но, денот кога требаше да ја спаси принцезата од Панталонија сè се промени. Како и секогаш, Катапулто енергично го нападна замокот катапултирајќи се и влетувајќи низ прозорецот. „ПовтоХно! Какво гХозно стХадање!“ „Кој си ти? Зошто си овде?“ - праша принцезата од Панталонија. „Не плашете се, пХинцезо. СмиХете се. Овде сум да ве спасам.“ „Да ме спасиш?“ „Да, ме пХаќа КХалот.“ „Кој?“ „ИмпеХатоХот...“ „Жалам, но не те разбирам што збо...“ „МонаХхот!“ „Ах, кралот. Па добро... А кој ти кажал дека ми треба спасување?“ „ЗаХ не тХеба? Леле каква непХијатност. ПХинцовите би тХебало да ги спасуваат пХинцезите.“ „Па, би требало. Но, знаеш што? Јас можам сама да си се спасам.“[...] | Entry #38084 — Discuss 0 — Variant: Not specifiednone
|