เราอาศัยอยู่ในหนึ่งในห้องเช่าเล็ก ๆ ภายในอาคารที่มีหลายชั้น ซึ่งถูกจัดหาไว้ให้ให้เป็นที่พักอาศัยให้กับครอบครัวชั้นกลางที่อาศัยอยู่เป็นจำนวนมาก แต่,เหล่าสมาชิกของครอบครัวแมวซึ่งมันมีความโดดเด่นในอาคารของพวกเรา พวกมันอาจมีจำนวนมากกว่าจำนวนสมาชิกมนุษย์เสียอีก เพราะจำนวนสัตว์สี่เท้าเหล่านี้, ด้วยกรงเล็บที่ยืดหดได้ ซึ่งพวกมันสามารถไปคุยโวกับเหล่าญาติพันธุ์ของพวกมันทั้ง สิงโต, เสือ, ลิงซ์, แมวป่า ว่าพวกมันไม่กลัวใครในย่านนี้ ด้วยการเพิ่มจำนวนของเผ่าพันธุ์แมว กรงเล็บของพวกมันก่อให้เกิดความรำคาญกับทุก ๆคน แต่ก็ยังสามารถสร้างความตลกขบขันให้กับหลายคนได้
แมวในย่านถนนของเรามีการแบ่งเขตแดนที่เข้มงวด ชั้นล่าง, ชั้นหนึ่งและชั้นสอง เหล่านักล่าหนูจะประจำตำแหน่งที่ชั้นของมันเอง เว้นเสียแต่ว่าความหิวโหยได้เข้ามาโจมตีพวกมันทำให้พวกมันข้ามเส้นซึ่งเกินกว่าที่พวกมันจะควบคุมไว้ได้ ระเบียงถูกสงวนไว้ให้เหล่าแมวหนุ่มสาวและบางครั้งไว้ให้สำหรับแมวสยามชั้นสูงเพื่อใช้ในการเลียตัวและอาบแดด แมวหนุ่มบางตัวหามุมสบายเพื่อนอนครางเยี่ยงแมวซึ่งมันไม่มีที่เพียงพอเป็นอย่างมาก เปรียบได้ดั่งป้อมยาม ที่ซึ่งพวกมันอาจได้พบเพื่อนที่น่าส่งสารของมันกำลังงีบหลับสั้นๆอยู่ พระเจ้าได้ประทานของขวัญให้กับพวกมันด้วยการให้พวกมันมีสายเสียงสองเส้น อันหนึ่งใช้สำหรับร้องเสียงครางอย่างแมว ส่วนอีกอันไว้ใช้การร้องเสียงเมี๊ยว และด้วยจำนวนอันน้อยนิดของนักร้องแมวเหมียวเสียงโซปราโน สามารถทำให้ผู้ที่อาศัยอยุ่ในแถบบริเวณนี้ตื่นตัวจากนักโอเปร่าที่ออกหากินพิเศษในตอนค่ำคืน
ผู้อยู่อาศัยบางคนที่ต้องการทำความสะอาด ในขณะแมวได้อาศัยอยู่ในรองเท้าและก่อให้เกิดความรำคาญพวกเขากับเมื่อแหล่าแมวตัวสีเทาเข้ามายุ่งวุ่นวายกับสิ่งของๆเขา เหล่าเยี่ยวที่อยู่ตามระหว่างตึกต่างมีความรู้สึกอย่างแรงกล้าว่าเจ้าแมวพวกนี้ควรจะถูกขับไล่ออกไปด้วยการใช้แส้หางแมวยิ่งนัก แต่นกพิราบเองยังตัดสินใจไม่ถูกว่าแมวพวกนี้จะกระโดดไปทิศทางไหน เรายังไม่รู้ว่าใครจะถูกเรียกมาเพื่อปัญหาอันแสนยุ่งยากของพวกแมวเหล่านี้!