ຂ້ອຍຈະໃຫ້ແຂນຂວາຂອງຂ້ອຍໃຊ້ວຽກຖະໜັດໄດ້ຄືກັນ.
ເມື່ອເຈົ້າມາຮອດທາງແຍກ, ຈົ່ງໄປຕາມທາງແຍກນັ້ນ.
ທ່ານສາມາດສັງເກດເຫັນໄດ້ຫຼາຍ ພຽງແຕ່ໂດຍການເບິ່ງ.
ບໍ່ມີຜູ້ໃດໄປທີ່ນັ້ນອີກ. ມັນແອອັດໂພດ.
ຂ້ອຍບໍ່ສາມາດມີສະມາທິໄດ້ ເມື່ອຂ້ອຍກໍາລັງຄິດ.
ອະນາຄົດບໍ່ແມ່ນສິ່ງທີ່ມັນເຄີຍເປັນມາກ່ອນ.
ຂ້ອຍຈະບໍ່ຊື້ປຶ້ມລວມຄວາມຮູ້ໃຫ້ກັບລູກຂອງຂ້ອຍ. ໃຫ້ເຂົາເຈົ້າຍ່າງໄປໂຮງຮຽນຄືກັບທີ່ຂ້ອຍເຄີຍຍ່າງໄປ.
ພວກເຮົາຫຼົງທາງ, ແຕ່ພວກເຮົາກໍ່ໄດ້ເຮັດໃຫ້ມີຄວາມສຸກ.
ການເວົ້າຕົວະຂອງເຂົາເຈົ້າເຄິ່ງໜຶ່ງກ່ຽວກັບຂ້ອຍບໍ່ແມ່ນເລື່ອງຈິງ.
ຫຼຽນ 5 ເຊັນຂອງອາເມຣິກາບໍ່ມີຄ່າເທົ່າກັບຫຼຽນ 10 ເຊັນອີກ.
ມັນຄືກັບເດຈາວູ, ທັງໝົດຈົບລົງໄປອີກແລ້ວ.
ມັນຈະບໍ່ຈົບ ຈົນກວ່າມັນຈະຈົບ.
ນາງ ລິນ ເວົ້າວ່າ: ເບິ່ງເຈົ້າງາມອີ່ຫຼີ. ໂຢກິ ເບີຣາ: ຂອບໃຈ, ເຈົ້າບໍ່ຄ່ອຍຈະໂກ້ເກ້ໃນຕົວເອງ.
ຖ້າໂລກສົມບູນແບບ, ມັນຈະບໍ່ເປັນ.
| Entry #12404
|
ຂ້ອຍອາດຈະທານແຂນຂວາເພື່ອໃຫ້ຂ້ອຍທະນັດ ແລະ ຄ່ອງແຄ້ວໃນການໃຊ້ທັງສອງມື
ເມື່ອເຈົ້າຮອດທາງແຍກ, ຍ່າງໄປເລີຍ!
ເຈົ້າສາມາດສັງເກດໄດ້ຫຼາຍຢ່າງພຽງແຕ່ແນມເບີ່ງ
ບໍ່ມີໃຜເຄີຍໄປບ່ອນນັ້ນ. ມັນຄ້ອນຄ້າງແອອັດ ແລະ ຄົນຫຼາຍ
ຂ້ອຍບໍ່ສາມາດຈົດຈໍ່ໄດ້ຍາມຂ້ອຍໃສ້ຄວາມຄິດ
ອະນາຄົດບໍ່ແມ່ນສີ່ງທີ່ມັນເຄີຍເປັນ
ຂ້ອຍຈະບໍ່ຊື້ລົດກະທີບໃຫັລູກຂ້ອຍ, ໃຫ້ຂະເຈົ້າຍ່າງຄືຂ້ອຍຄືແຕ່ກິ້
ພວກເຮົາຫຼົງ ແຕ່ກໍ່ຍັງມາທັນເວລາ
ເຄີ່ງຂອງເລື່ອງຂີ້ຕົວະທີ່ເຂົາເຈົ້າເວົ້າກ່ຽວກັບຂ້ອຍແມ່ນເລື້ອງຂີ້ຕົວະ
ຫຼຽນຫ້າເຊັນແມ່ນບໍ່ມີຄ່າກວ່າຫຼຽນສິບເຊັນ
ຄືເຄິຍເຫັນຄວາມຮູ້ສືກແບບນີ້ຕະຫຼອດ
ມັນຈະບໍ່ຈົບຈົນກວ່າມັນຈະຈົບ
ທ່ານນາງ ລິນເຊ: ເຈົ້າຕ່ອນນີ້ເຢັນສຸຂຸມລົງແລ້ວ.
ທ. ໂຢກິ ເບີຣາ: ຂອບໃຈ, ເຈົ້າເອງເບີ່ງຄືບໍ່ຮ້ອນແຮງປານໃດ
ຖ້າໂລກນີ້ສົມບູນແບບ. ມັນຄົງບໍ່ສົມບູນແບບ
PS: (this sentence just made it for fun). I know the back of my hands like the back of my hand
| Entry #12472
|
-"ຂ້າພະເຈົ້າຈະສະລະແຂນຂວາຂອງຂ້າພະເຈົ້າ ເພື່ອໃຫ້ມີຄວາມຄ່ອງແຄ້ວໃນແຂນສອງເບື້ອງ."
-"ເມື່ອທ່ານມາເຖິງທາງສອງແຍກ, ຈົ່ງເດີນຕາມທາງນັ້ນ."
-"ທ່ານຈະສັງເກດເຫັນຄັກແນ່ ພຽງການເບິ່ງເທົ່ານັ້ນ."
-"ບໍ່ມີຜູ້ໃດໄປບ່ອນນັ້ນອີກ ເພາະມັນຄັບແຄບໂພດ."
-"ຂ້າພະເຈົ້າຈະບໍ່ຕັ້ງໃຈ ໃນເມື່ອຂ້າພະເຈົ້າກຳລັງຄິດຢູ່."
-"ອະນາຄົດບໍ່ຄືກັນກັບແຕ່ກ່ອນອີກ."
-"ຂ້າພະເຈົ້າຈະບໍ່ຊື້ສາລານຸກົມໃຫ້ລູກໆຂອງຂ້າພະເຈົ້າ. ແຕ່ຈະໃຫ້ພວກເຂົາຍ່າງໄປໂຮງຮຽນເອງ ຄືກັນກັບຂ້າພະເຈົ້າ."
-"ພວກເຮົາຫລົງທາງ ແຕ່ພວກເຮົາຍັງພໍຫາທາງໄດ້ຢູ່."
-"ຄຳຂີ້ຕົວະຕ່າງໆນາໆ ທີ່ເຂົາເຈົ້າບອກກ່ຽວກັບຂ້າພະເຈົ້ານັ້ນ ບໍ່ແມ່ນຄວາມຈິງເລີຍ."
-"ເງິນຫລຽນຫ້າເຊັນ ບໍ່ມີຄ່າເທົ່າເງິນຫລຽນສິບເຊັນ."
-"ມັນເປັນຄືແບບເກົ່າ ອີກແລ້ວ."
-"ມັນຍັງບໍ່ແລ້ວ ຈົນກວ່າຈະແລ້ວ."
-ຍານາງ ລິນຊີ ເວົ້າວ່າ: " ເຈົ້າຄືບູ້ແທ້ໆ." ໂຢກີ ແບຣ່າ ເລີຍຕອບວ່າ: "ຂອບໃຈເດີ, ເຈົ້າເອງ ກໍເບິ່ງບໍ່ນ້ອຍໜ້າໃຜຄືກັນຫັ້ນລະ."
-" ຖ້າໂລກສົມບູນ, ມັນກໍຈະບໍ່ສົມບູນ."
| Entry #12155
|