ProZ.com translation contests »
5th ProZ.com Translation Contest: "Travel" » English to Macedonian » Entry by Kalina Maleska-Gegaj

Source text in English

Translation by Kalina Maleska-Gegaj (#3289)

All travel is now merely a means of moving a camera from place to place, all travellers are ruled by the all-powerful lens. Visitors old-fashioned enough to wish only to stand and look with their anachronistic eyes are shoved aside by the photographers, who take it for granted that while they do their ritual focusing, nothing else may move or cross their vision. Those peculiar souls without a camera must step aside for those more properly occupied, must wait while the rituals take place, and must bide their time while whole coaches stop and unleash upon the landscape the Instamatic God. And the populations of whole countries seeing themselves cannibalised, swallowed up, vacuumed into the black-ringed staring eye, wrench what they can from the cannibals. You want picture my house, my camel? You pay.

None of this would matter, perhaps, if anything worthwhile was being accomplished. If all the constant busyness and clicking produced, at its end, what had not existed before, images of beauty captured or truth told. But, sadly, this isn't so. The camera is simply graffiti made respectable.

The camera is the means by which we stamp ourselves on everything we see, under cover of recording the Wonders of the World already wonderfully
recorded by professionals and on sale at every corner bookshop and newsagent. But what use to show Aunt Maud, back home, postcards of the Tuscan landscape, since we are not in the picture to prove that we were there?

No stretch of rocks has verity unless I am within it. No monument exists
but for my wife, leaning against it. No temple is of interest without my face beside it, grinning. With my camera I appropriate everything beautiful, possess it, shrink it, domesticate it, and reproduce it on my blank sitting-room wall to prove to a selected audience of friends and family the one absolutely vital fact about these beauties: I saw them, I was there, I photographed them, and, ergo, they are.

from "Amateur Photography: the World as it isn't and our Fred" by Jill Tweedie in the Guardian
Патувањето денес се сведува само на преместување на фотоапаратот од едно место на друго, семоќните леќи раководат со сите патници. Посетителите кои се доволно старомодни за да застанат и да погледнат со своите анахрони очи брзо се избуткани од фотографите, кои, додека го извршуваат своето ритуално фокусирање со фотоапаратот, се убедени дека ништо не смее да се движи или им попречи на глетката. Оние ретки души без фотоапарат мора да се потргнат за да им направат простор на оние подобро опремените, мора да чекаат додека трае ритуалот, и мора да се подвинат додека цели стампеда запираат и ја избраздуваат панорамата со инстаматичкиот Бог. А населенијата на цели земји, гледајќи како ги прождираат, канибалистички, впиени во зјапнатото око со црн обрач, извлекуваат колку-годе можат од човекојадците. Сакаш сликаш мојата куќа, мојата камила? Платиш.

Ова не би било толку важно, веројатно, кога би се постигнало нешто вредно. Ако постојаното брзање и чкрапање создадеа, на крај, нешто што претходно не постоело, слики на фатена убавина или кажана вистина. Но, за жал, не е така. Фотоапаратот е едноставно графити во подобра форма.

Фотоапаратот е средство со кое се лепиме на се што сме виделе, со изговор дека ги сликаме светските чуда веќе чудесно сликани од професионалци и ставени на продажба во книжарниците и трафиките на секој агол. Но, што од тоа што дома ќе го покажеме Ант Мод, разгледници од Тоскана, ако ние не сме на сликата да докажеме дека сме биле таму?

Ниту една планинска верига не е вистинита ако јас не сум таму. Ниту еден споменик не постои ако мојата сопруга не е потпрена на него. Ниту еден храм не е важен без моето насмевнато лице до него. Со мојот фотоапарат присвојувам се што е убаво, го поседувам, го намалувам, го здомувам и го репродуцирам на мојот празен ѕид во дневната за го да докажам на одбрана публика од пријатели и од семејството единствениот значаен факт во врска со овие убавини: јас ги видов, јас бев таму, јас ги фотографирам, значи, тие постојат.

од "Amateur Photography: the World as it isn't and our Fred" напишано од Џил Твиди во The Guardian