Die Begin

Alles in 'n oomblik / Meteens die oomblik , jare gelede ...
word seun man
en my lewe begin!
Sien ek die wêreld voor my - Sodat
Dié ploegman/ploeër by sy perde staan,
En sweet tap by die wenkbrou van die eerste heuwel.
Verlaat ek reeds geploegde, gevormde lande van valleie doeronder,
En ploeg die berg wat voor my lê.
Kaal klip hard, verstomp my aandeel …
Onheilswolke wat hang in die lug,
En die swart piek daarbo, kaal,
Wagtend.
- Ploeg my as jy durf!

Die Begin

In ‘n oogwink, baie jare gelede,
Het die seun wat was ‘n man geword:
Skielik het my lewe begin!
So het ek die wêreld voor my gesien—
Hoe die plaaswerker by sy perde staan
Al swetend op die eerste heuwel se kruin,
Die rivieroewers agtergelaat
Gegroef in die vallei benede,
En sien ‘n berghang om te ploeg,
Onvrugbare klip, onwillig om te deel
Donderweer hang in die lug,
En die swart kruin bokant hom, kaal,
In afwagting nou.
—Daag hom om te ploeg!

Waar alles begin het

Toe ek nog klein was, het ek in die vrugbare vallei geboer. Dit was maklike werk, en die beloning vir my arbeid was eenvoudig die plesier daarvan. Namate ek ouer geword het, het ek ook die heuwels begin ploeg. Dit het wel meer moeite geverg, maar my êe kon dit aan, en my loon van voldoening was dit werd. Maar eendag, toe ek teen die kruin van ’n koppie sit en tevrede om my heenkyk, sien ek vir die eerste keer agter die heuwel dat die wêreld veel groter is. Die volgende hoogte was ’n kale berg, wat enige ploegskaar tot nuttelose yster sou slyp. Waar dinge tot dan toe al hoe makliker geraak het hoe meer ek bereik het, sou daardie berg my lewe al hoe moeiliker maak hoe verder ek vorder. Die berg sê toe vir my, in sy onheilspellende stem, “gee dit op, jy sal my tog nie kan aandurf nie”. En in daardie oomblik, toe ek sy uitdaging aanvaar, met ’n ligte gemoed en wetend wat voorlê, het ek volwasse word.

Wendepunt

Binne een oogwink, jare gelede -
Uit die seun wat ek was word ´n man:
meteens, my lewe begin te skaar!
Wêrelde strek hul voor my uit - soos
daardie ploegman met sy perde swoeg
blink gesweet oor die eerste kruin.
Waterlandskap rotsvas in sy greep
ook vallei’ na benee – gesooid deur sy skaar.
Maar nou! Voor sy ploeg deins die berghang op…
met graniete rots – harde slag vir goed sy deel
boonop bliksems wat donder in die lug…
ongenaakbaar fel die bergspits, glimmend-swart,
ewig ongenaakt, steeds grimmig wagtend af.
Voort ploeter? Nee, hand slaan aan die ploeg!

Die Begin

Eens opslag, jare gelede,
Het die kind wat ek was ‘n man geword:
Skielik het my lewe begin!
Ek het die wéreld voor my gesien– So
Die ploeër staan by sy perde
Sweet op die eerste heuwel se kruin,
Hy het die riviere verlaat
Onder in die vallei gekreuel,
En sien ‘n berghelling om te ploeg,
Dorre rots om sy skaar af te slyt,
Donder hang in die lug,
En die swart piek bo hom, kaal,
Wagtend.
—As hy dit sou waag, laat hy ploeg!

Die Begin

Binne oomblikke, jare terug
Het ek wat seun was, geword man:
Skielik was my lewe aan!
Die wêreld voor my aanskou - Aan die kant
die ploër wat by sy perde staan
al swetend op die eerste heuwelrand
agter lê die rivierland'
gevoor in die vallei hieronder
En sien hy die bergkant om te ploeg
Kaal rotse wat sy deel verstomp
Donder hang in die lug,
En die swart piek bo hom, leeg,
wagtende nou.
-Laat hom ploeg as hy waag!

Die Begin

Als in 'n oogwink, jare gelede,
Die seun wat ek was, het 'n man geword:
Meteens het my lewe begin!
Ek het die wêreld voor my gesien - dus
Sien die boer by sy perde staan
Gesweet op die eerste heuwel,
Verlating van die rivierlande
Verkreukel in die valle hieronder,
En sien 'n kant van 'n berg om te ploeg,
Onvrugbare rots om sy lot te stomp,
Donderweer hang in die lug,
En die swart hoogtes bo hom, verlate,
In afwagting nou.
Laat hom ploeg wie dit waag!