Από την μία, είναι ο δασκαλοκεντρικός δάσκαλος που διδάσκει ex cathedra δηλαδή διδασκαλία από την έδρα. Με συνέπεια να μην έρχεται σε άμεση επαφή με τα παιδιά, να ασκεί την αυθεντία, την αυταρχικότητα, την ηγεμονικότητα, την διευθυντικότητα και συγκεντρωτικότητα ο ίδιος. Από την άλλη, είναι ο μαθητοκεντρικός δάσκαλος που παίζει δευτερεύοντα ρόλο. Η διδασκαλία γίνεται με βάση τα παιδιά και τις ανάγκες τους. Κυριαρχεί μεγάλη αυτονομία των μαθητών και δίδεται μεγάλη σημασία στις ιδέες των παιδιών. Με συνέπεια, να κυριαρχεί δημοκρατία, αντιαυταρχικότητα, παιδοκεντρικότητα, συμμετοχή και αποσυγκεντρωτικότητα.

http://www.istoselides.gr/news/print.php?sid=1411

--------------------------------------------------
Note added at 5 mins (2004-07-14 18:57:13 GMT)
--------------------------------------------------

Προϋπόθεση, βέβαια, όλων αυτών είναι ένας μαθητοκεντρικός τρόπος διδασκαλίας, ελαστικότερα αναλυτικά και ωρολογιακά προγράμματα, διαρκής επιμόρφωση των εκπαιδευτικών και κατανόηση του ρόλου του δασκάλου ως συντονιστή και συνοδού των μαθητών στη διαδικασία αναζήτησης νέων γνώσεων και εμπειριών. (Πυργιωτάκης 2000, σ. 392)

http://www.pee.gr/new_soft/nees_eisigiseis/mer_g_th_en_iv/ra...